Mikrobiyoloji

Değişik IBD viruslarının antijenik ilişkileri heterolog ve homolog IBDV antiserumları ile elde edilen nötrolizasyon titrelerine dayanılarak hesaplanır.
Bu tekniği kullanarak Jackwood ve Saif (1987) test ettikleri 13 IBDV serotip I arasından 6 subtipi ayırt etmişlerdir.

IBD virusleri ELISA yöntemi ile spesifik olarak tanımlanmış viral epitoplara yönlendirilmiş bir dizi monoklonal antikora (MCA) karşı test edilir.
Daha sonra virusler kendi MCA(Monoklonal Antikor) paternlerine göre sınıflandırılırlar.
Bursal örnekler AC-ELISA tekniği ile direkt olarak IBDV varlığı için taranabilirler.
Snyder ve ark. (1988) klasik IBD suşlarının R63 ve B69 MCA’larına pozitif sonuç verdiğini göstermiştir.
Varyant IBD suşları MCA B69’da büyük antijenik kaymalar göstererek negatif sonuç vermiştir.
Tablo bilinen bazı IBD virus tiplerinin bir dizi MCA’ya karşı değerlendirilmesini göstermektedir.

RT/PCR-RFLP IBDV için çok popüler bir tanı yöntemi haline gelmiştir:
- IBDV nin hızlı saptanması
- Bursal materyalden direkt saptama.
- Fenol ve kloroform solüsyonlarında saklanan bursa örneklerinden IBDV’nin saptanması örneklerin bütün dünyada kolayca nakledilmesisini sağlar.
Test iki kısımdan oluşur:
1. RT/PCR: VP2 geninin spesifik bir kısmını büyütür(amplifikasyon).
2. RFLP: büyütülen(amplifiye edilen) VP2 parçacığı spesifik sınırlandırıcı enzimler tarafından sindirilir. Geriye kalan sınırlandırılmış parçalar jel elektroforez yöntemi ile incelenir.

Farklı parçacık yapılarına dayanarak IBD virusleri identifiye edilir ve moleküler gruplara ayrılır.
Jackwood ve ark. (2001) 6 moleküler grup tanımlamıştır.
Bir gruplataki IBDV suşları soy bakımından ilişkilidir.
RFLP profilleri IBDV suşları arasındaki nispi genetik farklılıkların saptanmasına imkan verir, yine de virüsler arasındaki gerçek antijenik farklılıkların saptanması için in vivo testler kullanılmalıdır.
- Test VP2 geninin bir kısmındaki antijeniteden sorumlu genetik diziyi saptar, bundan dolayı benzer RFLP profiline sahip virusler potansiyel olarak antijenetik olarak benzerdir.
- Benzer şekilde farklı RFLP profiline sahip virüsler potansiyel olarak antijenetik olarak farklıdır.
- Yine de RFLP modelleri tarafından belirlenen bazı genetik değişiklikler VP’nin protein dizilimini ve buna bağlı olarak antijenetik özelliklerini etkileyemeyebilirler. Böylelikle farklı RFLP profillerine sahip viruslerin antijenetik olarak benzer olduğu olasılığı ortaya çıkar.
- (not: RFLP sadece VP2’nin(HVR’nin sadece %10-20 si olan birkaç enzim için sadece bazı kesim kısımları) çok değişken (hypervariable )kısımındaki (HVR) sınırlı sayıda baz çiftini saptar. Filojenik ağaç için dizilimler gereklidir).
RFLP: büyütülen(amplifiye edilen) VP2 parçacığı spesifik sınırlandırıcı enzimler tarafından sindirilir. Geriye kalan sınırlandırılmış parçalar jel elektroforez yöntemi ile incelenir.

PDerleyen Dr J J (Sjaak) de Wit ve William Baxendale