Aşılamalar

Canlı Aşıların Sınıflandırılması

Canlı aşılar artan MDA seviyelerinde aşıların bu seviyeleri aşma yeteneklerine göre 3 gruba ayrılırlar.

  • Mild – bu aşı suşları yüksek oranda zayıflatılmıştır, çok düşük seviyelerdeki MDA’yı aşarlar ve bundan dolayı ticari olarak uygulanılabilir değildir.
  • Intermediate – < / = 6 log2 VN (MSD Hayvan Sağliği VN) MDA seviyelerini aşan zayıflatılmış IBDV suşları (ELİSA (standart IDEXX) titresi 125).
  • Intermediate Plus/Hot – < / = 8 log2 VN (MSD Hayvan Sağliği VN) MDA seviyelerini aşan zayıflatılmış IBDV suşları (ELİSA (standart IDEXX) titresi 500).

Sekil 2. Çok virulent (D6948) ve klasik (Faragher 52/70) IBDV suslari ile olusan
IBD enfeksiyonuna karşı koruma sağlayacak IBDV titreleri( VN log2).
Sağ tarafta farklı aşı türlerinin maksimum kırma titreleri gösterilmektedir.
Canlı IBDV aşılarının potansiyel dezavantajı esas patojeniteleridir. Bu , özellikle Intermediate Plus tipteki aşılar veya daha çok “hot” olarak adlandırılanlar için geçerlidir. Bu aşılar yumurtadan çıkımdan sonraki ilk 10 günde civcivlere asla uygulanmamalıdır. Oluşan bursal hasar immunsupresyona neden olabilir.

IBDV aşıları alanında yapılan yeni gelişmeler:

  • Virüs-antikor kompleksi aşılar:
    Aşılarda kullanılan virüs için spesifik olan antikor (immunglobulin) aşı virüsü ile uygun oranda karıştırılır. Bu işlemin sonucunda virüs-antikor kompleksi (immun kompleks) aşılar oluşur. Kompleksteki antikor miktarı o kadar azdır ki pasif bağışıklığa veya aşı virüsünün nötralizasyonuna neden olmaz. Diğer taraftan aşıya eklenen antikor miktarı aşı virus replikasyonunun normal işleyişini birkaç gün erteleyebilecek kadardır. Bu da orta derecede zayıflatılmış aşı virüslerinin güvenli in-ovo uygulanmasını sağlar.  
  • HVT rekombinant aşılar:
    Rekombinant aşı kavramı hastalık ajanının (IBDV) kritik immunize epitopların genlerinin, vektör virusun (HVT – Hindi Herpes Virusu) esansiyel olmayan gen lokuslarına katılmasıdır. Rekombinant virus ile aşılama bundan dolayı hem vektör virus , hem de hastalık ajanının kullanılan epitoplarına karşı bağışıklık gelişimi ile sonuçlanır.

Derleyen Dr J J (Sjaak) de Wit ve William Baxendale.